Jesienna nuta

Szepnął stary Bociek

Na ucho Borsukowi

Posłuchaj mnie bracie,

Jutro zamieszkają

W lesie goście nowi!

Przyjdzie pewna Dama

Z warkoczem czerwonym

Piękną jarzębiną

Bogato ozdobionym.

Gdy z ukosa zerknie

Na zmęczone drzewa

Wnet posypią się z nich liście

I przyjdzie ulewa.

Listki, które chłodnemu wiatrowi

Zerwać się nie dają

Wnet nowe ubranko

Od Damy tej dostaną.

Będą teraz złocić się ,czerwienić

I pięknym brązem

Krajobraz rumienić.

Kluczem ptaki odlatują

Z świata czterech stron

Lato zatem dziś Jesieni

Swój oddaje tron.

I koronę swoją

Całą malinową,

Jesień pewnie zaraz

sprawi sobie nową.

Koronę Jesieni ozdobią maślaki,

Bardzo późne jabłka, zbłąkane ślimaki.

Słonko świeci krócej,

Jakby mniej radośnie,

Tęsknymi oczyma spogląda

Ku wiośnie!

Chmury coraz cięższe,

Coraz bardziej łzawe,

Nostalgicznie wspominają

Czas letniej zabawy.

Jesień deszczem popłakuje,

Z warkocza rudego

Już opadła jarzębina.

Warkocz wczoraj tak przepiękny

Mysia kitkę przypomina.

Już nie taka Dama

Z tej naszej Jesieni,

Już się kolorami

Pięknie nie rumieni!

Przysiadła na skraju

Uśpionego pola,

Rozpaczać poczęła

Jaka jest jej dola!

Trzy miesiące królowała

Nosiła koronę

Liście malowała,

Ozdabiała złotem.

Teraz musi odejść

Zimie miejsce zrobić,

Zimie ,która śniegiem

Drzewa przyozdobi...